Hoe nieuwsgierigheid leidde tot ontregelen
Lisette Jolink werkte ruim een decennium als begeleider op groepen voor mensen met een verstandelijke beperking bij de Gelderse zorginstelling Elver, een organisatie die zorg verleent aan mensen met een verstandelijke beperking. Ze kon zich ergeren aan en verbazen over de administratie die ze in haar dienst moest doen. Haar nieuwsgierigheid leidde ertoe dat ze Elver hielp de regeldruk fors te verminderen. Jolink: ‘Het is makkelijker om regels te maken dan om goed met elkaar samen te werken.’
Het minder leuke deel aan haar werk vond ze de regels en administratie. ‘Zit ik weer achter mijn computer, terwijl ik buiten wil zijn met de bewoners’, dacht ze vaak. ‘Als ik tot half vier dienst had, zat ik soms tot half zes nog dingen in te vullen.’ Daar werd het zaadje geplant voor haar nieuwsgierigheid naar regeldruk. ‘Dit moet toch anders kunnen?’ vroeg ze zichzelf af.
Dit zaadje voor Jolink’s nieuwsgierigheid mondde uit in een eerste ontregelproject over een nieuw zorgdossier. Ondanks dat dit project in eerste instantie “mislukte”, werd het hele zorgdossierproject later toch weer opnieuw werd gestart, dit keer samen met de mensen die ermee gaan werken: de begeleiders, de cliënten en de verwanten. Met succes. De organisatie kreeg hierbij een extra zetje door de schrap-en-snapsessie met Vilans, waarbij ze onder andere leerden dat als iets niet goed werkt, ze daarover met elkaar in gesprek moeten gaan.
Lees het artikel op zorgvisie.nl
